Verder langs de Zuidkust

Zoals gezegd willen we vandaag gaan wandelen in het Catlins Forest Park. We blijven de Southern Scenic Tourist Route volgen en de bezienswaardigheden staan goed aangegeven met borden. De toegangsweg is snel gevonden, maar de start van de Catlins River Walk is pas over 11,5 km. We komen op een groot vrijwel verlaten kampeerterrein waar we eerst pannenkoeken gaan bakken voor de lunch, zodat we genoeg energie hebben voor een fikse wandeling. (Da's het voordeel als je steeds alles bij je hebt...)
We kiezen de kortste wandeling van 2,5 uur, omdat we niet weten hoelang onze spruit het gaat volhouden. Ze vindt het echter geweldig om voorop te lopen en de weg te wijzen over smalle paadjes, bruggetjes en steile trappetjes. Na een uur draaien we om en al zingend en kletsend loopt ze ook het hele eind weer terug (de laatste meters onder luid protest) We zijn supertrots en weten nu ook meteen wat de "limit" is.
Als we op weg gaan naar Curio Bay dan valt ze al snel in slaap in de autostoel. De afstand is niet zo groot deze keer, dus zijn we einde van de middag al ter plaatse. Tijd genoeg om een keer uit eten te gaan. Het Niagara Falls Cafe blijkt een prima plek om heerlijk vers (biologisch?) te eten uit de moestuin van moeder Sue en zoon Dave. Arjan drinkt zijn eerste Nieuw Zeelandse biertje (zwart, naam onbekend) en Marga probeert de L&P (een lokale softdrink)
Daarna op naar de camping die pal aan zee ligt. De kampeerplekken zijn beschut tussen manshoge bloeiende Yukka's en je hoort het ruisen van de zee. Vanuit ons bed kijken we zo op de branding. Geweldig! We hebben hier geen stroom, maar we zijn helemaal self contained, dus dat is geen probleem.
Donderdag is vooral een reisdag. Eerst bekijken we nog even de gefossileerde resten van een woud uit het Jura tijdperk (180 miljoen jaar oud dus) en laten Yara even schelpen zoeken op het strand. Daarna reizen we door naar Manapouri, van waaruit we de fjorden kunnen gaan bezoeken. Onderweg doen we nog even een "burgertje" Op z'n amerikaans dan, want na deze cholesterolbom hebben we de rest van de dag niet meer gegeten..... ze zijn hier niet van de halve porties. Dat hadden we in het restaurant ook al gemerkt. (of we een doggy bag mee wilden voor het overschot haha)
In Manapouri vinden we weer een mooie kampeerplek aan het meer en daar staan veel kampeerders met kleine kinderen, dus kan Yara zich mooi nog even uitkuren samen met een zwitsers meisje van dezelfde leeftijd. Mooi om te zien dat kinderen niet dezelfde taal hoeven te spreken om elkaar te begrijpen. De man des huizes heeft inmiddels de excursie voor morgen geboekt, dus alles is weer prima geregeld.